Enrico Vannuccini

 ___Enrico Vannuccini___

(Foto: eigenaar Martin Cuijpers.....copyrights de artiest Enrico Vannuccini)

Geboren in ??? in 1900 had Enrico Vannuccini het geluk om de gezegende leeftijd te bereiken van 90 jaar in het jaar 1990. Ondanks het feit dat hij kunstenaar, schilder en schrijver was....zijn het zijn Ex-librissen die hem beroemd gemaakt hebben. Der etser Enrico korte tijd in de 1ste Wereldoorlog en verhuisde daarna naar Florence. Na een korte arbeidscarrière vertrok hij naar Milaan om vervolgens te verkassen naar Rome. In Roe maakte hij kennis met toonaangevende kunstenaars zoals Chirico, Ungaretti Alberto Martino en vele anderen. Alberto Martino (niet te verwarren met Castillomartino). Zonder het zelf te weten heb ik al die jaren op een ware kunstschat gezeten. Geïtrigeerd door de etsen van Enrico Vannuccuni ervaar ik opnieuw dezelfde aantrekkingskracht voor het vrouwelijk schoon die de kunstenaar ongetwijfeld zelf ook gevoeld moet hebben. Vooral de ests van de twee mollige vrouwen die uitbeelden hoe de lesbische liefde bedreven kan worden. De vrouw die op haar knieën zittend haar hoofd in de schoot van de andere schoonheid drukt en zich laaft aan het intieme vocht uit de vagina van haar honnepon. 

(Foto: Eigenaar Martin Cuijpers....copyrights de artiest Enrico Vannuccini)

Anders dan het beeld van slanke vrouwen dat ik normalerwijze prefereer toont de gravure twee gezette naakte dames. In de trend van de 17de eeuwse schilder Peter Paul Rubens. Het dis goed dat niet iedere persoon hetzelfde is en we mogen ons gelukkig prijzen dat we het privelége hebben om zelf te mogen kiezen. Beide dames zijn natuurgetrouw daar gesteld door de kunstenaar en brengen niet-liefhebbers van volslanke spetter net zo goed in vervoering. De staande schone steekt alle twee armen hoog in het loof van een boom dat gevuld is met een variatie van fruit. Onder andere is een tros druiven te zien en door de veelvoud van fruit wil waarschijnlijk Enrico Vannuccini het paradijs symboliseren. Of de hof van Eden. In deze tuin van Eden heerst overvloed en het is een hemels paradijs goed vertoeven is. In de bijbelse overlevering werd deze lusthof de verblijf van de eerste mens. Nadat God eerst de man had geschapen bouwde hij uit de rib van de eerste mens een vrouw voor de man om hem te kunnen helpen en hem gezelschap te geven. Door deze rib herkende de eerste man de vrouw als zijnde zijn eigen gebeente en zijn eigen vlees. In deze ideale tuin bestonden geen ziektes en rampspoed ...noch de dood.

Er was slechts één voorwaarde om het eeuwige leven te krijgen…..in het midden van de hof stonden de boom des levens en de boom van goed en slecht. En de man en de vrouw mochten onder geen beding van deze laatste boom eten. Echter de vrouw zag een appeltje aan de boom van kennis van goed en slecht hangen waar ze erg veel trek in had. Door de sluwe slang (Satan) werd ze ingefluisterd dat het allemaal niet zo´n vaart zou lopen wanneer ze één appeltje zou plukken. De ongehoorzaamheid van de vrouw bracht haar ertoe om toch een hap uit de appel…..en gaf haar man ook een hap. Door het eten van de vrucht gingen hun ogen open en beseften ze ineens het verschil tussen goed en kwaad…..en wat voor de vrouw zeker zo erg was: ze zagen dat ze naakt waren. Beschaamd voor hun naaktheid verborgen het koppel zich voor God in de struiken. Toen God aan de man vroeg waarom hij zich verborg, antwoordde deze met: “Omdat ik naakt ben…!” En hij beschuldigde de vrouw….en deze op haar beurt de slang. Voor straf verbande God de 2 eerste mensen uit de hof van Eden en doordat zen niet meer van de boom des levens konden spijzen, veranderden ze in sterfelijke wezens. God peperde hen nog expliciet in:

“Stof zijt gij….en tot stof zult gij wederkeren”

En als dat alles nog niet genoeg straf was, moest de man (die ondertussen de naam Adam van God had gekregen) in het levensonderhoud van zijn nieuwbakken vrouwtje Eva voorzien. Hij moest tot zijn dood werken omdat ze toen nog geen oudedagsvoorzieningen als een pensioen kenden. Deze voor Adam en Eva treurige verbanning uit het paradijs wordt de Zondeval genoemd. O ja….voor ik het vergeet: God zond hen heen en zei: “Wees vruchtbaar en wordt talrijk…!” Nou, dat hebben ze goed opgevolgd: We zitten op het moment met z´n 7,6 miljard op de te klein geworden wereldbol. In het katholicisme eindigden de pastoors hun preek met de woorden: “Gaat heen en vermeendigvult U”. Na vele duizenden jaren schaamt de mens zich niet meer zo voor zijn naaktheid…..Het tegenovergestelde is waar: ze scheren zelfs hun schaamhaar…..jammer genoeg.! Misschien komt het woord schaamhaar wel van het schamen van onze verre over-over-over-grootouders Adam en Eva voor hun ontblote lijven. Gelukkig is er veel veranderd door de eeuwen heen. Als voor het niet hoeven schamen een vijgenblad gebruikt werd….dan zie ik toch veel liever de hedendaagse dameslingerie. Persoonlijk verkies ik de klassiekere modellen van slipjes boven de minescule modelletjes waar je met moeite de intieme lichaamsdelen in kunt verbergen. Maar in ieder geval meer sexy dan een vijgenblad...niet? In mijn tuin staan 2 vijgenbomen en die leveren grote bladeren die ideaal zijn om een grote bos schaamhaar achter te verschuilen. Doch de hedendaagse nachtkleding prikkelt me in hogere mate.

Het verhaal van de schepping en de Zondeval rammelt van alle kanten. Zoals het oude en het nieuwe testament trouwens. Maar als je je daar in gaat verdiepen heb je aan1 leven niet genoeg. De mollige spetters op de gravure van Vannuccini wanen zich in het paradijs en staan op het punt de verboden vrucht te plukken. Waarschijnlijk in dit geval letterlijk en figuurlijk een pruim. Bovenal spuit van de etsen de erotiek er vanaf. Door de fijne lijnen in de gravure van 1950? kun je herkennen dat Enrico Vannuccini zich in zijn bloeiperiode bevond in zijn vakmanschap. Hok was toen 50 jaar oud en begon misschien te strubbelen met zijn seksuele prestaties. In zijn werk zie je de snelle aftakeling terug. De penopauze bij mannen kan desastreuze vormen aannemen. De etsen worden onduidelijker en minder gedetailleerd. Ik als leek merk zelfs dat zijn nauwkeurig weergeven van het vrouwelijk lichaam verwaterde naar gelang Vannuccini ouder werd.

Desalnietemin een kunstenaar met een goede kijk op het vrouwelijk lichaam.

Ik denk dat ik gerust mag stellen dat Enrico Vannuccini een vrouwengek was in de zin “vrouwengek” in het boek Vrouwengek.

Een ex-libris is een boeklegger die de eigenaar van het boek tussen de bladzijden legt waar hij gestopt is met lezen. Vroeger hadden vele boeken aan de binnenkant van de kaft een driehoekig vak om zo`n ex-libris in te steken. Zoals veel boekliefhebbers hun naam schreven in de binnenkant van de kaft is het lang mode geweest om een ex-libris met eigen naam te bezitten. Hiervoor namen ze zelfs een gerenomeerd artiest in de arm om ware kunstwerkjes te scheppen. Tevens werd de ex-libris de voorloper van geboortekaartjes, huwelijksaankondigen, kerstkaarten, posters, etc, etc. Ze bestaan al sinds rond 1500 toen Gutenberg de boekdrukkunst introduceerde. De daarbij gebruikte letters zijn eigenlijk kleine houten stempeltjes die gezamenlijk een bladzijde van een boek vormen. Dan wordt inkt erop gestreken….een blad erop…..in de pers…..en onder hoge druk van de pers worden de letters op het papier getoverd. De eerste ex-libris gravures waren van houten of koperen platen. Na een rustige periode beleefde de ex-libris een soort opleving…..Met als de climax de Art Nouveau Periode. Er bestaat een vereniging van ongeveer 40 ex-libris clubs wereldwijd onder de vleugels van F.I.S.A.E. Deze vereniging organiseert iedere 2 jaar een internationaal congres waar leden elkaar ontmoeten.

Het lineleomsnijden uit mijn jeugdjaren heeft mijn interesse gewekt voor etsen en gravures.

Met gutsjes in de hand ging ik op pad om lineleom te bemachtingen. In die tijd werd de milimeters dikke materie gebruikt als vloerbedekking. Met de jute rug werd het veelvuldig gebruikt door kunstenaars. Een aardappel vond ik te zacht. Maar het harde stugge linleum was ook geen goed alternatief. Ik heb talrijke wondjes opgelopen door de scherpe mesjes en gutsen. 

(Foto: gratis foto Wallpaper Flare)

En met mijn motorisch gestoorde handen was het geen succes om linosnedes te producuren. De lange weg naar het afdrukken van de kunstwerkjes werd abrupt afgebroken door mijn onhandigheid. Wederom iets dat veelbelovend startte en toch met een sisser afliep. Dus nog niet eens te spreken over het uitzicht om mijn creaties te drukken met inkt. In mijn eerste huwelijk heb ik nog met gutsen en beitels gewerkt en heb een cursus houtbewerking gevolgd. Mijn kunstwerken wareneen asbak in de vorm van een halve peer, inclusief steeltje en een houten beeldje van een vrouw die in verwachting was. Onafgemaakt want ik had de vrije tijd nodig voor de verbouwing van mijn eerste koophuis. De houtbewerkingscursus was ik gestart om het geleerde toe te passen in het verfraaien van mijn eerste woning. Alleeen de overdacht van de sleutels vond sneller dan waar ik op gerekend had….. Mijn meesterstuk, het beeldje van een zwangere vrouw….

Wordt vervolgd…..

 Wordt vervolgd…..

Tsjechoslowakije…..

Jablonec

Goochelaar

Ongeluk met zijn auto….de gehele zijkant van zijn auto was zwaar beschadigd maar hij had geen geld om de wagen in een garage te laten opknappen.

In de bar heerste een gezellige sfeer van halfdronken mensen….of mensen die op het punt stonden halfdronken te worden. De bar was het startpunt van mijn stapavonden om later de grotere discotheek te gaan bezoeken. En was super geschikt om “voor te drinken” voordat de disco zijn deuren opende. Eén van de vaste klanten was een ongeveer 50 jarige Tsjech die me eerder verteld had hij goochelaar van beroep was. Op een gegeven moment begon hij te vertellen.”Ik heb een verzameling ex-librissen waarvan ik enkele exemplaren ga verkopen om mijn auto in de garage te laten repareren…….”. Na een adempauze en om me op te nemen om te zien of hij mijn interesse getrokken had….vervolgde hij met: ”Wil jij misschien enkele gravures te kopen…?”. Ten eerste wist ik toendertijd geeneens wat ex-librissen waren….En ten tweede laat staan dat ik er enkele wilde kopen.