Tegelen Kameel

___Tegelen Kameel___

Tijdens de voorbereidingen voor mijn eerste tocht door de woestijn liep ik over de kamelenmarkt van een klein dorpje aan de rand van de Sahara.

(Foto: Martin Cuijpers /Vrouwengek)

Een kameel wordt ook wel “Het scip van de woestijn” genoemd en beschikt over een grote reserve van vocht…...water. (Foto: gratis foto Pixabay)

Water is onontbeerlijk om in de verzengende woestijnhitte te kunnen overleven.

Iedereen zegt kamelen.....maar een feit is dat de dromedarissen het meest geschikt zijn voor vervoer door het warme zand.

(Foto: gratis foto Store nordke leksikon)

Als je op een dromedaris rijdt, is het komisch om te zien, dat de zolen van de potente soorten kussens zijn, die te vergelijken zijn met de kussens van een hovercraft.

Daar waar de hoeven van een paard in het zand weg zinken, blijven de “kussens” van de dromedaris boven de oppervlakte rusten.

Op de kamelenmarkt liet ik me zoveel mogelijk informeren, hoe een tocht door de woestijn zo goed mogelijk tot een goed einde gebracht kon worden. De verkoper wijst mij uit, dat een kameel niet te oud moet zijn…...en niet te jong.

Een te jonge kameel heeft de energie niet om lange tochten te maken.

Mij werd aanbevolen om een kameel met een jong te nemen, want het vrolijk mee huppelend kamelen-kalfje geeft de moeder de inspiratie door te lopen naar de eerste de beste oase om haar watervoorraad in de bulten aan te vullen.

(Foto: gratis foto Pixabay)

Ik wist niet, dat er zoveel komt kijken bij het kopen van een kameel.

Als je een auto koopt….draai je het auto-sleuteltje om…….. en je begint te rijden.

Bij een kameel dus niet.!.........Bij een kameel ligt het een stuk meer gerepareerd.

Na een klein uurtje onderhandelen met de Berber-verkoper had ik, naar mijn mening, een goede kameel gekocht.

Weliswaar zonder een jong kalfje, maar toch. In Oh, ha…...het was ook niet ook moeders mooiste…...maar een druiloor, die daar naar kijkt.

(Foto: gratis foto Pixabay)

“Je moet niet vergeten om de kameel te gelen, voordat je naar de woestijn vertrekt”, gaf de vriendelijke verkoper me als consigne mee.

“Ha, ha…”, dacht ik bij mezelf: “Ik wil onderhand wel vertrekken……..Ik stond te popelen om naar mijn liefje in de buurt in de oase te gaan. (Foto: gratis foto Pixabay)

Ik gaf de woestijnbewoner een hand…..en liep met mijn kameel aan de hand weg.

“Vergeet hem niet te gelen…..!”, hoorde ik hem in de verte nog roepen.

“Ha, ha...”, dacht ik bij mezelf; “Ik moet naar mijn Berber-schatje in de oase….”

)Foto: gratis foto Pixabay)

Het werd een uitputtende reis dwars door de woestijn: uitputtend voor de kameel…...en voor zijn berijder. De zon leek wel in de fik te staan en zijn stralende brandden op mijn gelaat, mijn kleding…..en op de kameel. Hoe kon een kameel toch in godsnaam gewend raken aan deze niet aflatende warmte? Overdag bloedheet…..en 's-nachts stervenskoud.

(Foto: gratis foto Flickr)

Na 7 dagen zag ik aan de horizon de oase liggen.

Of was het een luchtspiegeling?......Nee, het was de oase.!

Ik spoorde mijn kameel een beetje aan om sneller mijn lieveling in mijn armen te kunnen nemen.

(Foto: gratis foto Pxfuel)

Met het doel kreeg het kameel ook behoefte aan water en roest.

Maar toen ineens..…!.........Poef…!

De kameel stort onder mijn kont ter aarde. Ik stapte van mijn, terwijl mijn vriend werd, vervoermiddel en voelde in zijn nek of hij nog ademde.

Morsdood.!

Och arme…

Daar stond ik te kijken, op een kijkwijde afstand van de Berber-nederzetting.

(Foto: gratis foto Wikimadia Commons)

Noodgedwongen begon ik in de richting van de oase te lopen…… gesleept…….... strompelend……..en op het eind op mijn pijnlijke knieën…….

(Foto: gratis foto Pixabay)

Ik ging er aan…..! Ik ging het niet halen…..!

Het spookte door mijn hoofd, dat ik mijn liefje nooit meer zou zien.!

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Van Jan fata morgana....na de andere fatamorgana speelde mijn in mijn hoofd.....

(Foto: gratis foto Pixabay)

Meer dood dan levend stortte ik in elkaar voor de poort van de nederzetting.

Vanaf dat moment herinnerde ik me niets meer.

Het blijkt, dat de oase-bewoners mij hadden gevonden en mij naar het tenten-hospitaaltje gebracht hebben. Het schijnt, dat ik een week in coma gelegen heb.
Toen ik mijn ogen opende, keek ik in de stralende donkere kijkers van mijn Berber-schat.

(Foto: gratis foto Flickr)

Ze bedolfde me met kusjes en het eerste, wat ze me vroeg was; “Heb je je kameel niet getgeld?”

“Wat is…… verdorie…….dat tegelen toch….?”, informaerde ik verrassend kreunend met veel inspanning. Mijn schatje vertelde, dat ze mij, zo snel werd ik opgeknapt, naar de kamelen-handelaren van het dorp zouden brengen om uit te laten laten drogen wat tegelen inhoudt.

Toen ik voldoende opgeknapt was, liepen we hand in hand naar de kamelen-handelaren.

(Foto: gratis foto Pxfuel)

Mijn snoepje vertelde de verdedigingde Berbers dat ik niet wist wat tegelen was.

(Foto: gratis foto Pxfuel)

Lachend namen de mannen me mee naar een drenkplaats voor de kamelen.

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

“Nou moet je goed opletten….”, zei de oudste van het tweetal en ging achter een drinkende kameel staan.

“Als je een lange tocht door de woestijn gaat maken, moet je zorgen, dat de kameel zoveel mogelijk water tot zich neemt.” De oude man heeft en twee trottoirtegels opgebouwd, die naast de drenkplaats lagen. (Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

......en zei: “Opletten……..Je geeft je kameel de tijd om rustig te drinken…...en als je ziet dat hij bijna klaar is, dan sla je ballen met een klap tussen deze twee tegels.

Door de schrik neemt de kameel een diepe zucht:……….Tttttsssssjjjjtttt ……….

(Foto: Gratis Fotobehang Flare)

.......en zuigt bliksemsnel de laatste 5 liter met één teug naar binnen………...En die laatste 5 liter zijn precies genoeg om tot aan de oase te komen.!!!!!”

(Foto: gratis foto Pixabay)

Grapje…….

Toen de oude mannen uit gebulderd waren van het lachen, zei ik; “Maar dat doet toch hartstikke zeer…..!”

“Helemaal niet…..!”,zei de oudste; “Je moet alleen zorgen dat je duimen niet tussen de tegels komen.............!”