De Losgeslagen Politieagent

_____De losgeslagen politieagent + PTSS_____

Ik kwam van een dagdienst en ik zei tegen mijn vrouw: “ik ben ziek.”

Link - Sugar https://youtu.be/bvC_0foemL

Sugar van Robin Schulz

Iedereen in mijn omgeving wist al langer, dat ik niet spoorde, maar deze keer had mijn vrouw in de gaten dat het menens was.
Na twee dagen bezinning zei ik tegen haar :”Pak de koffers maar, we gaan op vakantie.”
Drie weken skiën in Oostenrijk.

(Foto: Pixabay)

Bij Maria in Ehrwald waren we altijd welkom.
Van die drie weken weet ik me helemaal niets meer te herinneren.
Toen we thuis kwamen, lag de post in de gang al op ons te wachten.
Met daarbij twee oproepen van de controlerend geneesheer van de GGD. Deze arts was competent voor het personeel van de politie en de brandweer van Tilburg.

(Foto: commons.wikimedia.org)

Ik had twee urgente oproepen gemist om me bij de arts te melden. Maar dat ging niet: ik was ziek. !

Na een paar dagen belde ik, wat ze moesten hebben en of ze me a.u.b. met rust wilden laten.

Ik moest volgens hen op controle komen, omdat ik in de ziektewet zat. Ja, dat wist ik zelf ook wel.

Ik had gezegd, dat ik de volgende morgen langs zou komen.

Toen ik bij de arts binnen geroepen werd, zat hij druk te schrijven, keek even op, schreef verder, en keek meteen weer op. Hij nam me van kop tot teen op en zei enigszins verrast: “Zo, Goudhaantje. Wat zie je bruin.!”

Ik legde hem uit, dat dat na een skivakantie niet zo moeilijk was.

(Foto: flickr.com)

“Ben je op vakantie geweest ?”, vroeg hij.

Ik antwoordde van: “Ja “.

“Maar je zit in de ziektewet”, sputterde hij tegen: “Dat gaat zomaar niet ! Daar kun je een douw meekrijgen.”

Ik keek hem onverschillig aan en zei: “Je douwt maar.!”

Niet begrijpend ging hij weer zitten. Hij keek me aan en ging weer zitten schrijven. Minutenlang was het stil.

“Waar heb je je pistool?” vroeg hij me: “Heb je die thuis of ligt die op het hoofdbureau?”

Toen ik verteld had, dat mijn vuurwapen in mijn kledingkast op het hoofdbureau lag, verdween hij een tijdlang naar een naastgelegen kantoortje om te bellen.

(Foto: commons.wikimedia.org)

Hij had toch een telefoon op zijn tafel.!
Vanaf dat moment heb ik het hoofdbureau nooit meer gezien………….
Tijdens het gesprek bij de behandelend arts was ik opgelucht, dat de goede man begreep, dat we hier tegen een kritieke ontwikkeling aan zaten te hikken.
In een verwarde toestand reed ik over de Bosscheweg naar huis en wist het even niet meer.
Onsamenhangende gedachten vlogen door mijn hersenpan, ik wist het gewoonweg even niet meer.

“En….?”, zei mijn vrouw, toen ik thuis kwam: “Wat hebben ze gezegd bij de GGD ?”.

“Ik hoef niet meer terug”, was het enige wat ik haar kon mededelen.

Gelijk daarop ging in naar boven en haalde mijn uniformen uit de kledingkast.

Teruggekomen in de woonkamer gooide ik ze op een hoop in de speelhoek van de kinderen.

“Wat ga je doen?”, vroeg mijn ega, die wel begreep, dat hier iets niet dagelijks ging gebeuren.
“Deze heb ik niet meer nodig “, zei ik met opgewonden stem.
Toen ik met een kannetje benzine terugkwam, begon ze in paniek te gillen: “Niet hier binnen.! ……….. Ga naar de tuin!” Ik pakte de boel op , gooide benzine erover heen, stak de rode haan erin, en de vlammen reikten tot aan de dakgoot.
Iedere morgen, als ik wakker werd, liep ik eerst naar het raam van de slaapkamer om me ervan te vergewissen, dat het stapeltje as er nog lag en dat ik toch niet gedroomd had….

Maar wat toen? De behandelend arts van de GGD had een plaatsje geregeld voor een dagbehandeling in een psychiatrische kliniek bij het centrum van 's-Hertogenbosch. Voor 3 maanden. Groepstherapie……

Daar zat ik dan. Tussen een anorexia-patiënte, een oudere boerenvrouw, die het niet meer zag zitten, een vent die, die relatieproblemen had, een aandacht-zieke huisvrouw en nog wat personen, die ik me niet meer herinner. Wat zat ik daar te doen.?
Je moet begrijpen, dat toen de term “burnout” geeneens bestond. In die tijd was je gewoon overspannen.

Als je iets hebt, waar nog geen woord voor bestond, dan kun je begrijpen, dat een adequate behandeling ook pas in latere jaren bedacht werd.
Om een lang verhaal kort te maken: de psychiaters van de kliniek waren eensgezind van mening, dat de groepstherapie voor alle patiënten geholpen had, behalve voor mij. Ja, dat wist ik ook wel.! Mijn probleem lag veel dieper.

Wordt vervolgd……

Wat is een burnout...?

Een burnout bestaat uit 3 verschillende symptomen;

1ste: Een extreme vermoeidheid,

 

(Foto: flickr.com)

 ik kon geen werk meer van mijn handen krijgen.

De processen-verbalen typen ging niet meer.

(Foto:commons.wikimedia.com)

Op het laatst zelfs geen lust meer om een surveillance-auto te besturen.

 

(Foto: commons.wikimedia.org)

2de: Afstand nemen van collega's, waar je mee werkt. Ik lag op het eind met bijna iedereen overhoop.

(Foto: gratis vectorafbeelding)
Ik was onhandelbaar geworden en had kritiek op alles en iedereen.

3de: Een lager zelfbeeld van de eigen competenties. In mijn slaap kreeg ik paniekaanvallen met de strekking, dat ik de handelingen, die zo vanzelfsprekend waren, niet meer kon uitvoeren.

Een sensitieve persoonlijkheid met bovengemiddeld verantwoordelijkheidsgevoel en de neiging tot perfectionisme zouden risicofactoren zijn.
Welnu, …….ga dan maar even rechtop zitten, want aan al deze criteria voldeed ik.

Wordt vervolgd……..

Wat is PTSS ?

Vele maanden later werd ik geadviseerd bij een instelling met gespecialiseerde psychiaters te gaan praten. 

Schriftelijk werd medegedeeld dat mijn geval in hun inrichting niet behandeld zou gaan worden omdat ze vonden dat ik te agressief was. 

Dus dat kwam er dus op neer dat ze me gewoon lieten kuchen. 

(Eerste keer gepubliceerd rond december 2018)

Wordt vervolgd…...