De Biechtstoel

___De Biechtstoel___

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Op de een of andere manier heb ik zeer weinig te biechten hoeven gaan. Er viel niet veel te biechten…..ik kreeg thuis al genoeg op mijn flikker.

(hier komt een eigen foto van biechtstoelen in Malaga. Als ik tijd heb.!)

Op de lagere school hamerden echter de gehersenspoelde fraters erop, dat we regelmatig naar de biecht moesten. Ze hadden ons onderricht gegeven, hoe we “de onze vaders” en “wees-gegroetjes-Maria” moesten opzeggen. Wat een kul !...........en wat een tijdverspilling….. Als ik er nu terugdenk, als volwassene: wat werden de mensen toch voor de gek gehouden.

(Foto: gratis foto Pixabay)

Gewoonweg ziekelijk.!

Wekenlang had ik na zitten denken, wat ik tegen de pastoor zou vertellen achter het rooster in zijn bedompte biechtstoel. Maar ik wist het niet…….Ik had niks.! Ineens viel me wat te binnen. Ik had bij een buurmeisje uit de straat onder haar rokje gekeken.

(Foto: gratis foto Public Domain Pictures)

Ik vond dat geen zonde……..maar vooruit.

“Heb je gezondigd, mijn zoon?”, vroeg de pastoor.

De biechtstoel in mijn parochiekerk had in het midden een hok voor de vette pastoor en daarnaast aan iedere kant een ruimte voor degenen, die hun zonden gingen onthullen. De twee zijbeuken van het houten kerk-attribuut waren kleiner en hadden een gordijn om de ruimtes te verdonkeren. Het scheen de pastoor schijnbaar niet snel genoeg te gaan om alle nieuws uit zijn parochie-gelovigen te persen, want hij sprak 2 zondaren tegelijkertijd toe. Links en rechts van hem. En hij sprak niet veel toe. Hij luisterde meestens…!

(Foto: gratis foto Pixabay)

Gespannen zat ik op mijn knieën op het bankje te wachten. Ik was aan de beurt. De man achter het rooster had een luikje open geschoven en zijn duistere hoofd kwam dicht tegen het tralie-werkje hangen.

“Heb je gezondigd, mijn zoon”, ging de stem in de mysterieuze ruimte.

Het knielbankje was zo dicht bij het rooster geconstrueerd, dat ik noodgedwongen bijna met mijn bakkes tegen het rooster hing. (bakkes is Tilburgs voor gezicht in het nederlands!)

Reken erop , dat ze hebben zitten trekken…..de viezerikken. Hun pijen waren blijkbaar designed om onder hun buik een afdakje te hebben, dat voldoende ruimte bood om een stijve te verbergen.

In Granada heb ik een standbeeld ontdekt, dat een beeld geeft hoe het vroeger er aan toe ging. De geestelijke houdt zijn hand op het hoofd van kind. Het kinderhoofdje zit precies op de hoogte van het geslachtsdeel van de godvruchtige geestelijke. Uit een bepaalde ooghoek is het net alsof het kind de godsdienaar aan het pijpen is…..!

(De foto uit Granada ga ik inlassen in dit hoofdstuk, als ik hem gevonden heb.)

“Heb je gezondigd, mijn zoon?”, vroeg de pastoor.

Na mijn korte biecht maakte de pastoor in het duister met twee vingers een gebaar om de absolutie te geven.

3 onze vaders en 3 weesgegroetjes was mijn straf. Dat was het dan. Stuk onbenul dat ik was……….ik heb de 3 onze vaders en 3 weesgegroetjes 's-avonds thuis braaf opgezegd. Had ik hem maar dood laten vallen.!

(Foto: gratis foto Pixabay)

Wordt vervolgd.....

En dan iedere zondag naar de hoogmis......

Wederom in mijn korte broek......en wederom mijn tijd uitzitten in de koude kerk....

(Foto: gratis foto Pixabay)

Tegen het eind de mis gingen de schaapjes massaal in lange rijen naar het altaar om de heilige hostie te ontvangen.....

(Foto: gratis foto Pixabay)

De pastoor...bijgestaan door de kapelaan bij de andere rij met wachtende gelovigen....duwde het witte voorwerp met met zijn dikke vingers op je tong. De dienaar God´s vond het nodig om....met zijn alcholische walm van rode wijn die je tegemoet kwam....toe te spreken met de woorden: "Het lichaam van Jezus")

(Foto: gratis foto Collections-GetArchive)

Achteraf gezien denk ik dat hij de hostie opzettelijk ver op je tong in je mond duwde. Hoe voorzichtig mogelijk ik als kind "de heiligheid" ook wilde ontvangen.....telkens presteerde de eikel het om mijn kleine tong uitvoerig te betasten.

(Foto: Martin Cuijpers)

(In deze tijd van de Corona zou deze traditie gegarandeerd duizenden besmettingen veroorzaakt hebben.

(Foto: gratis foto Leven in Leuven)

En waarschijnlijk waren de geestelijken later zelf tot de inkering gekomen dat het tostie-uitreiking helemaal niet zo´n hygiënische traditie was. Jaren later werd de hostie in je beiden opgehouden handen gelegd.)

(Foto: gratis foto PIXNIO)

De frater op school had ons geleerd dat we het droge ding het "Lichaam van Jezus" was......

En dat we uit eerbied voor Jezus het ding op onze tong moesten houden tot we terug in de kerkbank zaten.....of beter gezegd: terug op onze knieën zaten.

(Foto: gratis foto PxHere)

De bedoeling was dat we niet op de hostie zouden kauwen want dat stond gelijk aan heiligschennis. Het was trouwens nooit de intentie geweest om op het lichaam te bijten.....dus ik heb ik het voorwerp altijd voorzichtig met de nodige speeksel in mijn keel gezogen. Zo....die rotzooi was weer weg.

Ooooh ja....Ik was het vergeten.....bij het terugkomen in de bank werd hostie verwerkt met de ogen dicht gesloten. Soms spijbelde ik wel eens en keek stiekum.....

(Foto: gratis foto Yet Another Blog/yab.be)

......hoe de persoon naast mij met gesloten ogen zijn of haar "Lichaam van Jezus" aan het recyclen was.

Dat stiekum "spieken" zou zonder twijfel een redelijk argument voor een biecht geweest zijn.

(Foto: gratis foto Collection-GetArchive)

Wordt vervolgd.....

Moppentappers.....

Op het kerkplein stonden 3 opgeschoten jongens sterke verhalen tegen elkaar te vertellen.

De middelste van de 3 kwam met een verhaal over de laatste keer, dat hij was gaan biechten: “Dat was toch raar.!” zei hij tegen de anderen: “Ik had verteld tegen Meneer Pastoor, dat ik “vies” gedaan had met een meisje.” “Oh ja….?”, had de pastoor gezegd: “Laat me je middelvinger eens ruiken”.

(Foto: gratis foto Pexels)

Toen ik mijn middelvinger tegen het rooster van de biechtstoel had gehouden, had hij gezegd: “Ooooh………..dat is Marietje van de bakker”.

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

“Zoiets heb ik ook meegemaakt”, reageerde de jongste van het drietal verrast; “Toen ik aan het biechten was, moest ik aan het einde ook mijn middelvinger tegen het rooster drukken en de pastoor zei na het ruiken; “Oooooh,…...dat is Sofietje van de slager.”

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

De oudste knul keek de 2 anderen ongelooflijk aan en zei: “Dat heb ik ook meegemaakt.” Tegelijkertijd kwam een hond het groepje voorbij gelopen.

(Foto: gratis foto Pxfuel)

De grootste van het drietal zag, dat het teefje loops was.

“Wacht maar eens!”, zei hij en greep het beestje vast en ging met zijn middelvinger door de bloederige spleet van het dier.

“Ik ga biechten”, zei hij en stapte koen de kerk binnen.

“Heb je gezondigd, mijn zoon?”, vroeg de pastoor.

De grootste vertelde de pastoor in de biechtstoel in geuren en kleuren, dat hij “vies” met een meisje gedaan had.”

“Oooooh…..”, reageerde de pastoor: “Laat je middelvinger eens tegen het rooster ruiken.

De pastoor snoof……...en hij snoof nog een keer aan de vinger ……..snoof nog een keer….